کد مطلب:252457 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:284
رهبری امام
كتابهای سیره از جمله حدیقه النسب، ملا علی شریف عاملی و مشجرة السبطین و شرعة الشطین نوشته مورخ مشهور آقا بزرگ طهرانی می گویند: حضرت امام جواد (ع) در هنگام شهادت چند فرزند پسر داشت: 1- حضرت هادی (ع) 2- شریف موسی مبرقع 3- شریف حسن. 4- شریف محمد، بزرگتر و برتر از همه حضرت هادی (ع) بود كه وارث دانش و معرفت و سخاوت پدر و نیاكانش بود مقام شامخ ولایت الهی منحصرا از پدر به او منتقل گشت.
چون واجد شرایط زعامت و امامت بود. لیاقت رهبری توده امت مسلم را دارا بود. صفاتی از قبیل دانش، عدالت، كفایت، سلامت تن و روان داشت، در كارها هیچگاه تحت تأثیر احساسات قرار نمی گرفت، چنان كه ابن خلدون مورخ مشهور و جامعه شناس نامی در مقدمه خود می گوید، امام جواد (ع) فرزند خود، هادی (ع) را به مقام امامت وصیت نمود.
بدین ترتیب امامت مخصوص به او شد نه به دیگران. مسعودی
[ صفحه 47]
در كتاب خود به نام اثبات الوصیه می نویسد: حضرت جواد (ع) آهنگ سفر از مدینه به عراق نمود، حضرت هادی (ع) در كنار پدر بود، به وی فرمود از تحفه ها و سوغات عراق چه می خواهی كه به ارمغان برایت بیاورم؟
حضرت هادی گفت: شمشیری مانند شعله. آنگاه توجهی به فرزند دیگر خود موسی مبرقع نمود و فرمود: چه دوست داری كه ارمغانت بیاورم موسی در جواب پدر گفت فرش خانه.
حضرت فرمود ابوالحسن، هادی شبیه من است، موسی هم مانند مادرش می باشد. باز در اثبات الوصیه است كه می گویند: هنگامی كه امام جواد (ع) به نزد خلیفه عباسی می رفت، اسماعیل مهران می گوید نگران شدم! گفتم: فدایت شوم، هرگاه حادثه ناگواری برایت اتفاق افتاد، كه از این حادثه باید به خدای بزرگ پناه برم مساله جانشینی شما با كیست؟! فرمود هنوز وقت رفتن نشده است برمی گردم.
بار دیگر كه خلیفه، امام را خواست، هنگام بیرون رفتن وی از خانه، گفتم: فدایت گردم، اگر اتفاق سوئی برایت افتاد مسأله امامت با كیست؟ آنگاه حضرت فرمود دیگر مرا نخواهید دید! بعد از من امر الهی با فرزندم علی هادی یعنی ابوالحسن است.
با مراجعه به روایات مذهبی و اسناد و مدارك تاریخی روشن می شود كه حضرت جواد (ع) مقام ولایت را بعد از وفات به حضرت هادی (ع) انحصار و تخصیص داد و بنابر نص صریح وصیت فرمود كه پس از وی فرزندش حضرت علی نقی (ع) امام شیعیان است.
[ صفحه 48]
در همه مذاهب اسلامی وصیت لازمه اش تنفیذ است باید بدون چون و چرا مفاد وصیت را اجراء نمود.
چون واجد شرایط زعامت و امامت بود. لیاقت رهبری توده امت مسلم را دارا بود. صفاتی از قبیل دانش، عدالت، كفایت، سلامت تن و روان داشت، در كارها هیچگاه تحت تأثیر احساسات قرار نمی گرفت، چنان كه ابن خلدون مورخ مشهور و جامعه شناس نامی در مقدمه خود می گوید، امام جواد (ع) فرزند خود، هادی (ع) را به مقام امامت وصیت نمود.
بدین ترتیب امامت مخصوص به او شد نه به دیگران. مسعودی
[ صفحه 47]
در كتاب خود به نام اثبات الوصیه می نویسد: حضرت جواد (ع) آهنگ سفر از مدینه به عراق نمود، حضرت هادی (ع) در كنار پدر بود، به وی فرمود از تحفه ها و سوغات عراق چه می خواهی كه به ارمغان برایت بیاورم؟
حضرت هادی گفت: شمشیری مانند شعله. آنگاه توجهی به فرزند دیگر خود موسی مبرقع نمود و فرمود: چه دوست داری كه ارمغانت بیاورم موسی در جواب پدر گفت فرش خانه.
حضرت فرمود ابوالحسن، هادی شبیه من است، موسی هم مانند مادرش می باشد. باز در اثبات الوصیه است كه می گویند: هنگامی كه امام جواد (ع) به نزد خلیفه عباسی می رفت، اسماعیل مهران می گوید نگران شدم! گفتم: فدایت شوم، هرگاه حادثه ناگواری برایت اتفاق افتاد، كه از این حادثه باید به خدای بزرگ پناه برم مساله جانشینی شما با كیست؟! فرمود هنوز وقت رفتن نشده است برمی گردم.
بار دیگر كه خلیفه، امام را خواست، هنگام بیرون رفتن وی از خانه، گفتم: فدایت گردم، اگر اتفاق سوئی برایت افتاد مسأله امامت با كیست؟ آنگاه حضرت فرمود دیگر مرا نخواهید دید! بعد از من امر الهی با فرزندم علی هادی یعنی ابوالحسن است.
با مراجعه به روایات مذهبی و اسناد و مدارك تاریخی روشن می شود كه حضرت جواد (ع) مقام ولایت را بعد از وفات به حضرت هادی (ع) انحصار و تخصیص داد و بنابر نص صریح وصیت فرمود كه پس از وی فرزندش حضرت علی نقی (ع) امام شیعیان است.
[ صفحه 48]
در همه مذاهب اسلامی وصیت لازمه اش تنفیذ است باید بدون چون و چرا مفاد وصیت را اجراء نمود.